Γιατί δεν πρέπει να γιορτάζεται η πτώση του Sebastian Kurz

Όπως επεσήμανε πρόσφατα το Politico, η δυτικότερη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα όπου εξακολουθούν να κατέχουν την εξουσία είναι η Λιουμπλιάνα της Σλοβενίας και οι εκλογικές τους προοπτικές είναι κάθε άλλο παρά ευοίωνες στα μεγαλύτερα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στη Γαλλία, για παράδειγμα, ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος, Xavier Bertrand, τα πηγαίνει στις δημοσκοπήσεις για τις προεδρικές εκλογές του επόμενου έτους ακόμη χειρότερα απ’ ό,τι ο Francois Fillon  στο αντίστοιχο χρονικό σημείο πριν από πέντε χρόνια. Κάπου εδώ μπαίνει στην κουβέντα η περίπτωση του Sebastian Kurz.

Πρότυπο

Ιδιαίτερα επώδυνη ως προς την παρακολούθησή της, ωστόσο, είναι η πολιτική καταστροφή που βρήκε τον Sebastian Kurz στη σχετικά μικροσκοπική Αυστρία. Μόλις πριν από λίγες εβδομάδες, ο Kurz, μόλις 35 ετών, ήταν η μεγάλη ελπίδα της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς.

> Διάβασε ακόμη: Hoaxes και θεωρίες συνωμοσίας, μία τακτική επιβίωσης

Μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου, ο Manfred Weber, επικεφαλής της κεντροδεξιάς παράταξης του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (το ΕΛΚ είναι η οργάνωση-ομπρέλα των μετριοπαθών Ευρωπαίων συντηρητικών) καλούσε τους ομοϊδεάτες του πολιτικούς να "ακολουθήσουν τον δρόμο του Sebastian παντού στην Ευρώπη" προκειμένου να εκσυγχρονίσουν τα κόμματά τους. Στις αρχές αυτού του μήνα, ο Tilman Kuban, επικεφαλής της νεολαίας των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών (CDU), έλεγε ότι το κόμμα του χρειάζεται τον δικό του Sebastian Kurz.

Σκάνδαλο

Κι όμως, ο Kurz αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την καγκελαρία της Αυστρίας, αφού ο εταίρος του Αυστριακού Λαϊκού Κόμματος (ÖVP) του στον κυβερνητικό συνασπισμό, οι οικολόγοι Πράσινοι, αρνήθηκε να συνεχίσουν να συνεργάζονται μαζί του, μετά από ένα σκάνδαλο διαφθοράς.

Οι στενοί του συνεργάτες κατηγορούνται ότι χρησιμοποίησαν κρατικά χρήματα για να εκπονηθούν κάλπικες δημοσκοπήσεις, οι οποίες ενίσχυαν τη δημοτικότητα του Kurz και στη συνέχεια έβαλαν ένα ταμπλόιντ να τις δημοσιεύει. Οι κατηγορίες βασίζονται σε μια σειρά από μηνύματα κειμένου από τον στενό κύκλο του πρώην καγκελαρίου.

Ενώ δεν αποδεικνύουν την προσωπική συμμετοχή του Κουρτς στο σχέδιο, περιέχουν επιβλαβές γι' αυτόν υλικό. Ο Kurz, για παράδειγμα, αποκαλύπτεται ως ένας ξεδιάντροπος καριερίστας, ο οποίος προσπάθησε να υπονομεύσει τον προκάτοχό του ως αρχηγό του κόμματος, Reinhold Mitterlehner, κάνοντας κρυφή εκστρατεία στους ηγέτες των ομόσπονδων κρατιδίων της Αυστρίας ενάντια στο σχέδιό του να αυξήσει τη χρηματοδότηση για τα νηπιαγωγεία - ενώ τόσο εκείνος όσο και ο Mitterlehner υπηρετούσαν στο ίδιο υπουργικό συμβούλιο. "Ένας άνδρας χωρίς ήθος", ήταν ο τίτλος για το σκάνδαλο του Κουρτς στη γερμανική Süddeutsche Ζeitung.

Πολλοί Αυστριακοί ψηφοφόροι φαίνεται επίσης να έχουν αηδιάσει. Ενώ το Αυστριακό Λαϊκό Κόμμα εξακολουθεί να είναι το πλέον δημοφιλές κόμμα, η υποστήριξή του είναι η χαμηλότερη από τις αρχές Μαΐου 2017 - δηλαδή, από το σημείο στο οποίο ο Kurz ανέλαβε την ηγεσία του και πέτυχε ένα εκλογικό θαύμα.

Ένας λόγος για αυτή την εξασθενημένη απόδοση είναι ότι ο Kurz, ο οποίος συνεχίζει να ηγείται της κεντροδεξιάς παράταξης στο αυστριακό κοινοβούλιο, εξακολουθεί να θεωρείται ως ο σκιώδης ηγέτης της χώρας, παρά το γεγονός ότι έχει παραχωρήσει την κορυφαία κυβερνητική θέση στον πρώην υπουργό Εξωτερικών Alexander Schallenberg.

Χαιρεκακία

Η χαιρεκακία είναι φυσική όταν ένας πολιτικός "χωρίς ήθος" υφίσταται μια ταπεινωτική ήττα. Και πρέπει να ειπωθεί ότι υπό τον καγκελάριο Κουρτς, η Αυστρία δεν διακρίθηκε όσον αφορά τον χειρισμό της πανδημίας της Covid-19.

> Διάβασε ακόμη: Οι ηγέτες κρατών που εμπλέκονται στα Pandora Papers

Σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της Αυστρίας "βυθίστηκε" κατά 6,2% το 2020, ενώ οι προηγμένες οικονομίες στο σύνολό τους συρρικνώθηκαν μεσοσταθμικά κατά 4,5%. Προβλέπεται να αναπτυχθεί κατά 3,9% φέτος, σε σύγκριση με το μεσοσταθμικό 5,2% όλων των προηγμένων οικονομιών. Η επιτυχία στη διοργάνωση μαζικών τεστ αντισταθμίστηκε από ένα σχετικά χαμηλό ποσοστό εμβολιασμού της τάξης του 62,5% - χαμηλότερο από το 65,9% της Γερμανίας, πόσο μάλλον από το 76,5% της Γαλλίας.

Τα χαοτικά ανοίγματα και lockdown καθ' όλη τη διάρκεια της πανδημίας δημιουργούσαν την εντύπωση ότι η πολιτική της κυβέρνησης καθοδηγείτο περισσότερο από τις δημοσκοπήσεις παρά από συμβουλές ειδικών.

Θάρρος

Και όμως είναι κρίμα που ο Kurz κατέληξε να αμαυρωθεί και να τραυματιστεί, μολονότι δεν έχει ακόμη οριστικά ηττηθεί. Έκανε, τελικά, πολλά για τα οποία τον επαίνεσαν ανοικτά πολλοί άλλοι συντηρητικοί - δείχνοντας κυρίως το είδος τόλμης και ικανότητας ανάληψης κινδύνου που οδηγεί στην πρόοδο, τόσο στην πολιτική όσο και σε άλλα πεδία.

Από τη μία πλευρά, ο Kurz δεν απέφυγε την αντι-μεταναστευτική ρητορική που είναι το "φόρτε" των ακροδεξιών κομμάτων. Στα τέλη του περασμένου έτους, κατηγόρησε ακόμη και μετανάστες που "πέρασαν το καλοκαίρι στις χώρες προέλευσής τους" για τη διάδοση της Covid-19. Αυτή η αμφιλεγόμενη στάση οδήγησε σε κυβέρνηση συνασπισμού, το 2017, με το ακροδεξιό Κόμμα Ελευθερίας Αυστρίας - αλλά πάνω απ' όλα, βοήθησε το κυρίαρχο, σε μεγάλο βαθμό φιλελεύθερο κόμμα του να κερδίσει ψηφοφόρους που επιθυμούσαν επιβράδυνση της μετανάστευσης, όχι όμως με τίμημα να υποστηρίξουν την ακροδεξιά, τέχνασμα το οποίο ζηλεύουν αλλά δεν μιμούνται οι πιο πολιτικά "δειλοί" Γερμανοί συντηρητικοί.

Ταυτόχρονα, υπό τον Kurz, η Αυστρία πρόσθετε περισσότερους από 40.000 ανθρώπους ετησίως στον μεταναστευτικό της πληθυσμό - λιγότερους απ' ό,τι κατά τη μεταναστευτική κρίση της προηγούμενης δεκαετίας, σημαντικά όμως περισσότερους απ’ ό,τι κατά τη δεκαετία του 2000. Το γάβγισμα του Kurz ήταν χειρότερο από το δάγκωμά του - και σε αυτήν την περίπτωση, αυτό είναι αναμφισβήτητα καλό.

Το υπουργικό συμβούλιο το οποίο άφησε στο Schallenberg περιλαμβάνει εννέα άνδρες και οκτώ γυναίκες υπουργούς, σπάνιο ποσοστό για μια κυβέρνηση υπό την ηγεσία των συντηρητικών. Η συμμαχία τους με τους Πράσινους δεν είναι πολιτικά "φυσική" και είναι ένα ακόμη τολμηρό στοίχημα - ωστόσο οι επιδόσεις της Αυστρίας έναντι της κλιματικής αλλαγής βελτιώνονται υπό το σημερινό υπουργικό συμβούλιο, αν και ομολογουμένως εκκινώντας από χαμηλά επίπεδα.

Ο Kurz συχνά κατηγορείται ότι περιβάλλει τον εαυτό του με πιο αδύναμες από τον ίδιο προσωπικότητες - από αυτή την άποψη, έχει παρομοιαστεί ακόμη και με τον Ντόναλντ Τραμπ. Ωστόσο, η εδραίωση της εξουσίας του μέσα στο κόμμα και στις κυβερνήσεις τις οποίες διοίκησε επέτρεψε τολμηρούς πειραματισμούς. Μπορούν οι μετριοπαθείς κεντροδεξιοί να συνεργαστούν με την ακροδεξιά χωρίς να παραιτηθούν από εμβληματικές φιλελεύθερες αρχές; Μπορούν να συνεργαστούν με περιβαλλοντιστές για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα;

Και τα δύο στοιχήματα του Kurz, φυσικά, στο τέλος απέτυχαν. Ο συνασπισμός με το Κόμμα Ελευθερίας διαλύθηκε αφότου ο ακροδεξιός ηγέτης του, Χάιντς-Κρίστιαν Στράχε, έπεσε θύμα παγίδας μέσω της οποίας αποκαλύφθηκε ότι ήταν πρόθυμος να λάβει τα χρήματα Ρώσου ολιγάρχη, σε αντάλλαγμα για πολιτικές χάρες.

Οι Πράσινοι μόλις που ανέχονταν τον Kurz και με χαρά χρησιμοποίησαν την ευκαιρία να τον ανατρέψουν, όταν αυτή προέκυψε. Τουλάχιστον όμως προσπάθησε, εξερευνώντας και τις δύο κατευθύνσεις που φαίνονταν τότε να είναι οι εναλλακτικές για το συντηρητικό κίνημα στο σύνολό του. Ενώ η πιο πρόσφατη αποτυχία του τον αφήνει με το στίγμα του ανθρώπου που δίνει πισώπλατες μαχαιριές, οι προσπάθειές του για συμβιβασμό ήταν ιδιαίτερα δημόσιες και ανοικτές. Όποιος ενδιαφέται, μπορεί να δοκιμάσει και να κατανοήσει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και το τι μπορούσε να επιτευχθεί εάν αυτές ξεπερνιούνταν.

Αξέχαστοι

Ο Kurz, με άλλα λόγια, ανέλαβε σπάνια ρίσκα, τα οποία έχουν δημιουργήσει άφθονη χρήσιμη εμπειρία για όσους ενδιαφέρονται να ξαναχτίσουν τη μετριοπαθή δεξιά ως μια σύγχρονη δύναμη με πολιτικό μέλλον. Οι αποτυχίες του είναι επίσης σημαντικές: δείχνουν ότι σε έναν κόσμο μετά τον Covid που κλίνει όλο και περισσότερο προς τα αριστερά, οι συντηρητικοί έχουν περιορισμένη ελευθερία ελιγμών.

Μπορεί να μην μπορούν πλέον να ποντάρουν σε μια ικανότητα ενοποιητικών συμβιβασμών και πιθανόν να χρειάζονται ενδελεχή αναθεώρηση των ιδεών και των στόχων τους. 

> Διάβασε ακόμη: Πώς λειτουργεί η 'πληρωμένη' δημοσιογραφία στην Αυστρία

Όσο για τα φαινομενικά ελαττώματα χαρακτήρα του Κουρτς, τουλάχιστον για μένα, φαντάζουν λιγότερο σημαντικά από τη θαρραλέα δέσμευσή του σε φαινομενικά καταδικασμένα να αποτύχουν projects. Τις τελευταίες δεκαετίες, η κεντροδεξιά έδωσε στον κόσμο ένα καστ από αξέχαστες προσωπικότητες - από τη Μάργκαρετ Θάτσερ στην Άνγκελα Μέρκελ, από τον Τζορτζ Μπους στον Μπόρις Τζόνσον, από τον Νικολά Σαρκοζί στον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, από τον Μαριάνο Ραχόι στον Kurz.

Η ηγεσία τους έχει υπάρξει ιδιότυπη και χαρακτηρίστηκε από πολλές αποτυχίες. Επέδειξαν ωστόσο ένα ορισμένο ταλέντο, συχνά τραχύ, το οποίο δονούσε το λαϊκό φαντασιακό. Μπορεί να μην τους θυμούνται όλοι με αγάπη, ωστόσο η ηγεσία τους μας θυμίζει τον υπερμεγέθη ρόλο που, καλώς και κακώς, ένας άνδρας ή μια γυναίκα μπορεί ακόμη να παίξει στη δημιουργία της ανθρώπινης ιστορίας.

Από: Capital.gr

 

 

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr