Από το Λονδίνο μέχρι το Λος Άντζελες και από τη Νέα Ορλεάνη μέχρι τη Βενετία, αυτά είναι κάποια από τα σημαντικότερα μπαρ που σέρβιραν ποτέ. Ναοί του fine drinking και της φιλοξενίας, σπίτια της ανόθευτης διασκέδασης και πολλών, μα πάρα πολλών, ιστοριών, σερβίρουν -ως επί το πλείστον- εδώ και αρκετές δεκαετίες και λατρεύονται τόσο από ντόπιους όσο και από ταξιδιώτες.
American Bar - The Savoy, Λονδίνο
Σερβίρει από τον 19o αιώνα σε ένα από τα πιο διάσημα ξενοδοχεία του Λονδίνου. Το The American Bar στο Savoy είναι συνώνυμο με τα cocktail- έργα τέχνης. H θρυλική του bartender Ada Coleman δημιούργησε το Hanky-Panky, ενώ το The Savoy Bartender Book του Harry Craddock θεωρείται "Βίβλος" σχεδόν για κάθε άνθρωπο που ασχολείται με το χώρο του ποτού παγκοσμίως.
Tiki Ti, Λος Άντζελες
Στη Sunset Boulevard του LA συναντά κάποιος το μέρος που φτιάχνει, σύμφωνα πάντοτε με τους experts των cocktails σε παγκόσμιο επίπεδο, τα καλύτερα Mai Tai και Zombie στον κόσμο. Άνοιξε το 1961, όταν ο Ray Buhen αποφάσισε να εξαργυρώσει τη γνώση που είχε πάρει στο πλευρό του θρυλικού bootlegger και θεμελιωτή της tiki κουλτούρας στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού Donn Beach και στη μπάρα του Don the Beachcomber. Τα ποτά του ακολουθούν τις αυθεντικές συνταγές ενώ σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει από την πρώτη ημέρα της λειτουργίας του.
Bar Hemingway - Ritz, Παρίσι
Το πιο διάσημο από τα μπαρ του διασημότερου ξενοδοχείου της Πόλης του Φωτός, που τυγχάνει να είναι επίσης και το πιο exclusive. Από το 1920 μέχρι και το 1940, όταν ο Frank Meier ήταν ο head bartender του αποτελούσε ένα από τα σημαντικότερα στέκια του κοσμικού Παρισιού, με πελατεία που εκτεινόταν ανά τις δεκαετίες από τους Ernest Hemingway (o πιο διάσημος θαμώνας του που αργότερα έδωσε το όνομά του σε αυτό) και Scott και Zelda Fitzgerald μέχρι τους Cole Porter, Winston Churchill και Marilyn Monroe. Τον Ιούνιο του 2016 ολοκληρώθηκε η 4ετής ανακαίνιση του Ritz, αλλά ελάχιστα άλλαξαν στο Bar Hemingway. Ο head bartender του, Colin Field, θεωρείται μύθος της μπάρας.
Boadas, Βαρκελώνη
Άνοιξε το 1933 από τον Κουβανό Miguel Boadas στην Carrer dels Tallers (κοντά στη Las Ramblas), αφού προηγουμένως ο τελευταίος "σπούδασε" στον περίφημο El Floridita της Αβάνας. Μποέμ και ταυτόχρονα κομψό, συνδυάζει την "πολιτισμένη κατανάλωση αλκοόλ του αμερικανικού τρόπου με το ανέμελο ευρωπαϊκό lifestyle που τείνει να εξαφανιστεί", όπως τουλάχιστον υποστηρίζει η κοσμοθεωρία του.
Dukes Bar, Λονδίνο
Στο κέντρο της βρετανικής μητρόπολης και χαμένο ανάμεσα στα στενά δρομάκια κοντά στην St. James’s Street, υπάρχει το Dukes Hotel. Εντός αυτού, το ομώνυμο μπαρ κουβαλά μία σπουδαία ιστορία και είναι το μέρος όπου φτιάχτηκε για πρώτη φορά το cocktail του James Bond Vesper Martini από τον ίδιο τον Ian Fleming που ήταν πιστός θαμώνας του, πίσω στο 1952, αλλά και το διάσημο Duke's Martini από τον θρύλο του bartending Salvatore Calabrese, to 1987.
El Floridita, Αβάνα
Το λίκνο του daiquiri έχει ηλικία 203 ετών και σέρβιρε για πρώτη φορά το 1897, όταν ο Constantino Ribalaigua το άνοιξε στην πρωτεύουσα της Κούβας. Στην πορεία μετονομάστηκε σε El Floridita και μέχρι σήμερα προσφέρει τα ιδιαίτερα και πεντανόστιμα cocktails του σε κάθε είδους επισκέπτη. Ο μύθος του γιγαντώθηκε κατά την περίοδο της Ποτοαπαγόρευσης όταν όλο και περισσότεροι Αμερικανοί συγκεντρώνονταν στην Κούβα για διακοπές και, ασφαλώς, ποτό. Ένα από τα μέρη που λάτρευε να συχνάζει ο Ernest Hemingway.
Harry's New York Bar, Παρίσι
Στον αριθμό 5 της Rue Daunou βρίσκεται από τις αρχές του περασμένου αιώνα το φημολογούμενο παλαιότερο cocktail μπαρ της Ευρώπης. Ιδρυτής του ήταν ο Αμερικανός jockey Tod Sloan ο οποίος το 1911 παρέλαβε ένα παλιό μπιστρό και εγκατέστησε εντός του το εσωτερικό ενός σαλονιού που μετέφερε αυτούσιο από ένα μπαρ της Νέας Υόρκης. Το μέρος έγινε ιδιαιτέρως δημοφιλές όταν ανέλαβε την μπάρα του ο Σκωτσέζος Harry McElhone - που μάλιστα έχει γράψει αρκετά αξιόλογα βιβλία για το ποτό και είναι ο "νονός" για σημαντικά cocktails (The Monkey Gland, Scofflaw).
Harry's Bar, Βενετία
Ο μύθος υποστηρίζει πως πίσω στα τέλη της δεκαετίας του 1920, ο πλούσιος και νεαρός Αμερικανός Harry Pickering ταξίδευε συχνά στη Βενετία και διέμενε στο ξενοδοχείο Europa, στο μπαρ του οποίου έφτιαχνε ποτά ο Giuseppe Cipriani. Όταν ο Pickering σύχναζε όλο και λιγότερο σε αυτό, ο Cipriani απόρησε και τον ρώτησε γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο: Η οικογένεια του Pickering είχε μάθει για τις αλκοολικές του συνήθειες και τον είχε αποκόψει οικονομικά. Ο bartender του δάνεισε 10.000 λιρέτες (περίπου $8.000 σήμερα). Λίγα χρόνια αργότερα, ο Pickering επέστρεψε στο ξενοδοχείο και "ξεχρέωσε" τον Cipriani, δίνοντάς του 50.000 λιρέτες σε αντάλλαγμα. "Κύριε Cipriani σας ευχαριστώ. Εδώ είναι τα χρήματά σας. Και για να σας δείξω την εκτίμησή μου, υπάρχουν 40.000 λιρέτες παραπάνω, ώστε να μπορέσετε να ανοίξετε το δικό σας μπαρ" φέρεται να ήταν η χαρακτηριστική ατάκα του Pickering. Στις 13 Μαΐου του 1931 ο Giuseppe Cipriani σύστησε στον πλανήτη το Harry’s Bar, που σύντομα εξελίχθηκε σε στέκι καλλιτεχνών, αριστοκρατών ή ακόμη και βασιλιάδων (Barbara Hutton, Katherine Hepburn, Gary Cooper, Giancarlo Menotti, Peggy Guggenheim, Orson Welles, Frank Lloyd Wright, Joe di Maggio, Truman Capote και, φυσικά, ο Ernest Hemingway έχουν περάσει κάμποσες ώρες σε αυτό). Έκτοτε και μέχρι τις ημέρες μας -αν και δυσκολεύεται πλέον να συγκρατήσει τις ορδές των τουριστών- αναβλύζει καλοφτιαγμένα Bellinis και μικροσκοπικά, παγωμένα Martinis, που είναι και τα signature ποτά του. Οι bartenders και οι σερβιτόροι του θυμίζουν καλοντυμένους απόστολους της φιλοξενίας, φορώντας πάντοτε το χαρακτηριστικό λευκό σακάκι
Milk & Honey/Attaboy, Νέα Υόρκη
Το μοναδικό μοντέρνο μπαρ σε αυτή τη λίστα αλλά απολύτως δικαιολογημένα. Ο πρωτοπόρος Sasha Petraske άνοιξε την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 1999 το Milk & Honey στο Lower East Side του Μανχάταν, με το "παιδί" του να έχει χαρακτήρα neo-speakeasy και να ταξιδεύει τους επισκέπτες του στις απαρχές του fine drinking. Ήταν ένα από τα πρώτα μπαρ που είχε house rules και το μενού του βασιζόταν αποκλειστικά στις προτιμήσεις των bartenders. Ενέπνευσε χιλιάδες άλλα speakeasies σε κάθε γωνιά του κόσμου, τελειοποιώντας την εξελισσόμενη μαγεία του fine drinking αλλά και την αναγκαιότητα της ορθής κατανάλωσης. Το 2013 μεταφέρθηκε σε άλλο σημείο και λίγο αργότερα έκλεισε, αλλά το legacy του παρέμεινε ζωντανό χάρη σε δύο από τους "προστατευόμενους" του Petraske, τους Sam Ross και Michael McIlroy, που άνοιξαν το Attaboy, στο παλιό σποτ του Milk & Honey.
Napoleon House, Νέα Ορλεάνη
Για σχεδόν δύο αιώνες, αποτελεί ένα από τα σημεία-ορόσημα της Νέας Ορλεάνης, στη διασταύρωση των οδών Chartres και St. Louis, στο ιστορικό όσο και δημοφιλές French Quarter της πόλης της Λουιζιάνα - που ως γνωστόν ξέρει να ζει και να διασκεδάζει όσο λίγες στον πλανήτη. Ο θρύλος θέλει το κτίριο στο οποίο φιλοξενείται να είχε διαμορφωθεί ώστε να υποδεχθεί τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη κατά την προγραμματισμένη εξορία του στις ΗΠΑ αλλά κάτι τέτοιο δεν συνέβη λόγω του θανάτου του περίφημου Γάλλου στρατηγού. Από το 1970 το Napoleon House είναι μνημείο εθνικής κληρονομιάς των ΗΠΑ, με τα Sazerac και Pimm's Cup να αποτελούν τα signatures του - εκτός από αυτά όμως σερβίρει και εξαιρετικά πιάτα της creole κουζίνας.
Διάβασε ακόμη για τις υποψηφιότητες στα Όσκαρ των bars, το μπαρ όπου ο Picasso πλήρωνε τα ποτά του με πίνακες, την ιστορία του 7 Jokers και για τον πιο παλιό μπάρμαν των Κυκλάδων που είναι ένας πραγματικός Κουρσάρος της νύχτας.