Hot Take: Η Γιουβέντους είναι μία από τις πιο love it or hate it ποδοσφαιρικές ομάδες του πλανήτη. Όποια κι αν είναι η τοποθέτησή σου για το αμέσως προηγούμενο δίλημμα, δεν μπορείς παρά να παραδεχθείς πως μιλάμε για ένα από τα πιο θρυλικά clubs στην ιστορία του ομορφότερου παιχνιδιού που φτιάχτηκε ποτέ, με μία από τις μεγαλύτερες οπαδικές βάσεις, διατηρώντας φίλους σε κάθε γωνιά της Γης.
Ήταν μία ημέρα σαν σήμερα, 1η Νοεμβρίου του 1897, όταν ο σύλλογος του Τορίνο ιδρύθηκε και με αφορμή αυτό, παραθέτουμε κάποια πράγματα που ίσως δε γνώριζες για τη Μεγάλη Κυρία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Η αρχή
Μία ομάδα μαθητών από το λύκειο του Τορίνο Massimo D'Azeglio ήταν οι ιδρυτές της. Αρχικά είχε ονομαστεί Σπορτ Κλαμπ Γιουβέντους (Sport Club Juventus), για να ακολουθήσει το όνομα Φούτ-μπολ Κλαμπ Γιουβέντους (Foot-Ball Club Juventus) δύο χρόνια μετά.
Οι Gioacchino και Alfredo Armano, Enrico και Eugenio Canfari
Francesco Daprà, Domenico Donna, Carlo Ferrero, Luigi Forlano, Luigi Gibezzi, Umberto Malvano, Enrico Piero Molinatti, Umberto Savoia και
Vittorio Varetti ήταν εκείνοι που άμεσα ή έμμεσα ενεπλάκησαν με τη δημιουργία της.
Ο πρώτος Πρόεδρος ήταν ο Eugenio Canfari και η ομάδα αγωνιζόταν αρχικά στο Piazza D'Armi της περιοχής Κροσέτα του Τορίνο.
Πώς προέκυψαν τα ασπρόμαυρα
Πιθανότατα να έχεις ακούσεις για τη σύγχυση με τις φανέλες και τα χρώματα της ομάδας, για να καταλήξει τελικά στα 'zebrete'. Ήδη από την εποχή της Κροσέτα, η Γιούβε αγωνιζόταν με μαύρο σορτσάκι και ροζ φανέλα.
Αυτή η εμφάνιση διατηρήθηκε μέχρι και το 1901 και κάπου εκεί είναι που ξεκινά ο αστικός μύθος. Μία θεωρία αναφέρει πως οι εμφανίσεις άρχισαν να ξεθωριάζουν και έτσι προτιμήθηκαν πιο ουδέτερα χρώματα. Μία άλλη, πως έγινε λάθος στην παραγγελία από την Αγγλία και αντί για ροζ-μαύρο, οι νέες φανέλες και τα σορτσάκια ήταν στα χρώματα της Νοτς Κάουντι, που τότε φορούσε ασπρόμαυρα.
Η πραγματικότητα όμως ίσως να βρίσκεται στη μέση, χωρίς να αποκλείεται πως η ομάδα αγωνιζόταν κατά καιρούς και με τις δύο εμφανίσεις - ότι κάνει και σήμερα δηλαδή (χωρίς, προφανώς, να υπάρχει ο κίνδυνος να ξεβάψει κάποια φανέλα).
Το σημείο-τομή με τον Edoardo Agnelli
Το 1923 η ιδιοκτησία της Γιουβέντους περνά στον ιδιοκτήτη της αυτοκινητοβιομηχανίας FIAT Edoardo Agnelli και κάπου εκεί ξεκινά να απογειώνεται ο σύλλογος.
> Διάβασε ακόμη: Όλοι νοσταλγούν το ποδόσφαιρο των 90s
Κατά τη δεκαετία του 1930 κατακτά συνεχόμενα πρωταθλήματα και αποκτά και το προσωνύμιο της La Vecchia Signora - ο όρος 'Μεγάλη Κυρία' προήλθε από την αντίθεση που προέκυπτε μεταξύ του ονόματος (juventus=νεότητα) και τη μεγάλη ηλικία των τότε παικτών της.
Ο Trapattoni και ο Lippi
Από τον πάγκο της Γιουβέντους έχουν περάσει κατά καιρούς πολλοί κορυφαίοι προπονητές. Στην ιστορία της όμως αξίζει να σταθεί κανείς σε δύο πολύ συγκεκριμένους: Ο Giovanni Trapattoni και ο Marcello Lippi είναι αυτοί που μάλλον έχουν συνδεθεί με τις πιο λαμπερές περιόδους του club. O πρώτος κάθισε στον πάγκο της σε δύο διαφορετικές περιόδους (1976-1986 και 1991-1994) κατακτώντας 6 πρωταθλήματα Ιταλίας, δύο Κύπελλα και πέντε ευρωπαϊκούς τίτλους.
Ο δεύτερος έκανε επίσης δύο θητείες στο Τορίνο (1994-1999 και 2001-2004), πανηγυρίζοντας 5 φορές τη Serie A και μία το Champions League (έχοντας παίξει άλλους τρεις τελικούς).
Το Calciopoli
Το εν λόγω ποδοσφαιρικό σκάνδαλο απασχόλησε όλον τον ποδοσφαιρικό πλανήτη πίσω στις αρχές της νέας χιλιετίας. Αφορούσε ένα μεγάλο κύκλωμα στημένων αγώνων και η Γιουβέντους πρωταγωνιστούσε σε αυτό, με τις Μίλαν, Φιορεντίνα, Λάτσιο και Ρετζίνα να εμπλέκονται σε επίσης μεγάλο βαθμό.
Η Γηραιά Κυρία οδηγήθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της στη δεύτερη κατηγορία (2006-2007) αλλά κατόρθωσε να σταθεί στα πόδια της και να επιστρέψει στα μεγάλα σαλόνια πολύ πιο δυνατή.
> Διάβασε ακόμη: Γιατί όλοι συμπαθούν την εθνική Ιταλίας;
Άξιο αναφοράς είναι πως αρκετοί από τους σημαντικότερους παίκτες της ιστορίας της -όπως οι Alessandro Del Piero, Gianluigi Buffon, Giorgio Chiellini, Pavel Nedved, David Trezeguet και Mauro Camoranesi- έμειναν στο ρόστερ και αγωνίστηκαν στα αλώνια της Serie B.
Οι μύθοι
Εκτός από τους προαναφερθέντες ποδοσφαιριστές, στο ασπρόμαυρο πάνθεον συγκαταλέγονται αρκετοί ακόμη: Giampiero Boniperti, Paolo Rossi, Zinedine Zidane, Dino Zoff, Leonardo Bonucci, Gaetano Scirea, Michel Platini, Ciro Ferrera, Fabio Cannavaro, Lillian Thuram, Andrea Pirlo, Claudio Marchisio, Edgar Davids, Roberto Baggio, Omar Sívori και Gianluca Vialli είναι κάποια από τα ονόματα που ξεχωρίζουν.
Τα τελευταία χρόνια ασφαλώς ξεχωρίζουν ονόματα των Cristiano Ronaldo (που αποχώρησε για το Μάντσεστερ το περασμένο καλοκαίρι), Federico Chiesa και Paulo Dybala.