Πρώτο trailer για το ντοκιμαντέρ του Roberto Baggio

Από μόνο του το όνομα του Roberto Baggio είναι συνδεδεμένο με τις πιο ρομαντικές ποδοσφαιρικές αναμνήσεις για όλους όσοι μεγάλωσαν στα 90s: Ταλέντο, γκολ, το νο.10 στη φανέλα και μία ιστορία που από μόνη είναι ένα έτοιμο σενάριο. Ο θρυλικός μεσοεπιθετικός κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα του 1993, έπαιξε σε όλες τις μεγάλες ιταλικές ομάδες, οδήγησε τη Σκουάντρα Ατζούρα μέχρι τον τελικό του Μουντιάλ του 1994 και έγινε μοιραίος χάνοντας το τελευταίο πέναλτι απέναντι στη Βραζιλία. Για το Il Divin Codino όπως θα τιτλοφορείται η παραγωγή ("Μπάτζιο: Η Θεϊκή Αλογοουρά" θα είναι ο ελληνικός τίτλος) που θα περιγράφει την πορεία του, κυκλοφόρησε το πρώτο teaser trailer.

Να πέσει το βίντεο και προχωράμε με την ιστορία του Μικρού Βούδα, όπως ήταν ένα από τα προσωνύμιά του.

Το ξεκίνημα στην Βιτσέντζα και η έκρηξη στη Φλωρεντία

Η μικρή κωμόπολη Καλντόνιο βρίσκεται 20 χιλιόμετρα βόρεια της Βιτσέντζα, στη βορειοανατολική Ιταλία. Εκεί, στις 18 Φεβρουαρίου του 1967 βλέπει για πρώτη φορά το φως ο Roberto Baggio - το έκτο κατά σειρά από τα οκτώ παιδιά του Fiorindo Baggio και της Matilde Rizzotto. Από πολύ μικρός ξεχωρίζει για το ταλέντο του, γι' αυτό και σε ηλικία μόλις 11 ετών, η Βιτσέντζα δίνει 500.000 λιρέτες στην τοπική ομάδα του Καλντόνιο για να αποκτήσει τα δικαιώματά του.

Είχε προηγηθεί μία χρονιά στο παιδικό πρωτάθλημα όπου ο νεαρός Baggio έβαλε 45 γκολ και έδωσε 20 ασίστ, σε 26 παιχνίδια. Έπειτα από 4 χρόνια στην ομάδα Νέων με 110 γκολ σε 120 συμμετοχές, ο Roberto Baggio βρίσκεται στην αντρική ομάδα της Βιτσέντζα πριν καν κλείσει τα 16. Παίζοντας για 3 χρονιές στην Serie C, κεντρίζει το ενδιαφέρον της Φιορεντίνα. Η ομάδα της Φλωρεντίας αποκτά τελικά τον πολλά υποσχόμενο μεσοεπιθετικό.

Getty Images

Παρότι το ξεκίνημά του στους Βιόλα σημαδεύεται από τους πρώτους τραυματισμούς στα γόνατα, η απογείωση στο κορυφαίο επίπεδο δεν αργεί να έρθει. Στις 21 Σεπτεμβρίου του 1986 κάνει το ντεμπούτο του στην Serie A, σε ένα ματς εναντίον της Σαμπντόρια ενώ το πρώτο του γκολ το πετυχαίνει με απευθείας εκτέλεση φάουλ εναντίον της Νάπολι, στις 10 Μαΐου 1987: Το τελικό 1-1 εκείνου του παιχνιδιού σημαίνει και την παραμονή της Φιορεντίνα στην πρώτη κατηγορία του ιταλικού ποδοσφαίρου, καθώς η ομάδα βρίσκεται οριακά πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού. Τα επόμενα χρόνια ξεδιπλώνει το ταλέντο του σε πλήρη παράταξη, σκοράροντας συνολικά 52 γκολ.

Η παρθενική του εμφάνιση στην εθνική Ιταλίας έρχεται στις 16 Νοεμβρίου 1988, σε μία φιλική νίκη επί της Ολλανδίας με 1-0. Μάλιστα, είναι αυτός που δίνει την ασίστ στον σκόρερ Gianluca Vialli. Ο τότε ομοσπονδιακός τεχνικός Azeglio Vicini θέλει να έχει τον Baggio στην αποστολή της Ιταλίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990.

Το καλοκαίρι πριν το Μουντιάλ, η Φιορεντίνα αποφασίζει να τον πουλήσει στη Γιουβέντους για €9.000.000, ποσό-ρεκόρ για την εποχή. Από λατρεμένος παίκτης του Artemio Franchi, o Roberto Baggio γίνεται πλέον "προδότης". Την ανακοίνωση της μεταγραφής του ακολουθούν επεισόδια στους δρόμους της Φλωρεντίας, με περισσότερους από 20 τραυματίες. 

To Μουντιάλ του 1990 και η Γιουβέντους

Το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο του Baggio είναι εκείνο που διοργανώνεται στα γήπεδα της πατρίδας του, το καλοκαίρι του 1990. Στο τρίτο παιχνίδι των ομίλων, εναντίον της Τσεχοσλοβακίας πετυχαίνει ένα από τα ομορφότερα γκολ στην ιστορία των Μουντιάλ -αναδείχθηκε ως το 7ο καλύτερο όλων των εποχών μετά από ψηφοφορία της FIFA- ενώ σημειώνει ακόμη ένα τέρμα, στον μικρό τελικό κόντρα στην Αγγλία. Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο, ξεκινά η 5ετής περιπέτειά του στην Γιουβέντους. Με τη Γηραιά Κυρία επιτυγχάνει αυτό που μάλλον ήταν αδύνατο με την Φιορεντίνα: Να κερδίσει τίτλους.

Getty Images

Με τη Γιούβε ο Baggio παίρνει το Κύπελλο UEFA (1992-93), το πρωτάθλημα και το κύπελλο Ιταλίας (1994-95), σκοράρει 115 γκολ σε 200 παιχνίδια ενώ βραβεύεται και με τη Χρυσή Μπάλα του 1993. Την τελευταία του σεζόν στο Τορίνο, ο Marcello Lippi τον εμπιστεύεται όλο και λιγότερο, με τους Gianluca Vialli και Fabrizio Ravanelli να είναι το βασικό επιθετικό δίδυμο και τον νεαρό Alessandro Del Piero -που θύμιζε αρκετά το στυλ του Baggio και αργότερα θα κληρονομούσε τη φανέλα με το "10"- να κερδίζει όλο και περισσότερες ευκαιρίες. Το καλοκαίρι του 1995 φεύγει για την Μίλαν.

Ο "θεϊκός κοτσιδάκιας" του USA 94

Πριν φορέσει τη ροσονέρι φανέλα, ο Baggio είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής του Μουντιάλ του 1994, στα γήπεδα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Η Σκουάντρα Ατζούρα του Arrigo Sacchi συγκαταλέγεται ανάμεσα στα φαβορί για τον τίτλο. Παρότι ο Baggio δεν παρουσιάζει κάτι ιδιαίτερο στον γύρο των ομίλων, παίρνει την ομάδα στις πλάτες του όταν τα πράγματα σοβαρεύουν: Σκοράρει και τα 2 γκολ επί της Νιγηρίας στη φάση των 16 (κι ενώ η Ιταλία αγωνιζόταν με 10 παίκτες εξαιτίας της αποβολής του Gianfranco Zola), στον προημιτελικό με την Ισπανία καθαρίζει με τέρμα στο 87ο λεπτό και πετυχαίνει και τα δύο τέρματα εναντίον της σπουδαίας Βουλγαρίας του Hristo Stoichkov στον ημιτελικό.

Ο Baggio εξελίσσεται σταδιακά κατά τη διάρκεια του τουρνουά από χαρισματικό ηγέτη σε ήρωα για ένα ολόκληρο έθνος, που ποντάρει πλέον επάνω του για να δει και πάλι παγκόσμια πρωταθλήτρια την Ιταλία, μετά το 1982. Ένα τράβηγμα στο τελευταίο ματς όμως θέτει σε κίνδυνο τη συμμετοχή του στον τελικό. Ο ίδιος δεν θα έχανε με τίποτα ένα τέτοιο παιχνίδι - άλλωστε ποτέ δεν γνωρίζεις αν θα σου δοθεί η ευκαιρία να αγωνιστείς ξανά σε τελικό Μουντιάλ. 

Εναντίον της Βραζιλίας και σε έναν πολύ κακό ποιοτικά αγώνα, ο Baggio παραμένει στο χορτάρι του Rose Bowl Stadium της Πασαντίνα και στα 120 λεπτά της κανονικής διάρκειας και της παράτασης. Φτάνοντας στη διαδικασία των πέναλτι, όλοι γνωρίζουν ποιος θα είναι o παίκτης που θα σουτάρει τελευταίος για τους Ιταλούς. Μία κακή εκτέλεση, η μπάλα ψηλά στον ουρανό της Καλιφόρνια και κάπως έτσι η Βραζιλία στέφεται Παγκόσμια Πρωταθλήτρια. Το πέναλτι του Baggio θα στοιχειώνει τόσο τον ίδιο όσο και τους Ιταλούς για πολλά χρόνια μετέπειτα. 

Η Μίλαν και η Μπολόνια

Τα δύο χρόνια του στη Μίλαν χαρακτηρίζονται ως περίπλοκα. Στην ουσία ποτέ δεν αποτέλεσε σημείο αναφοράς για την ομάδα. Ήταν επιλογή του Fabio Capello, έπαιξε 28 ματς την πρώτη του σεζόν και κέρδισε το δεύτερο συνεχόμενό του πρωτάθλημα. Μετά ανέλαβε ο Oscar Tabarez, για να αντικατασταθεί σύντομα από τον Arrigo Sacchi. Τα πράγματα έγιναν χειρότερα.

Getty Images

Ο Baggio έπαιζε όλο και λιγότερο, παρότι σκόραρε σχεδόν σε όλα τα ντέρμπι. Το γυαλί μεταξύ τους σπάει σε ένα παιχνίδι με την Γιουβέντους που βρίσκει νικήτρια την Γηραιά Κυρία με 1-6: Ενώ το αποτέλεσμα έχει κριθεί, ο Sacchi ζητά από τον Baggio να μπει ως αλλαγή, εκείνος αρνείται και τίθεται εκτός ομάδας. Το καλοκαίρι του 1997 τον βρίσκει στην Μπολόνια, παρότι είχε συμφωνήσει αρχικά με την Πάρμα - ο τότε προπονητής της ομάδας Carlo Ancelotti ακύρωσε τη μεταγραφή για λόγους τακτικής (μία απόφαση που έχει παραδεχτεί αργότερα ότι μετάνιωσε που την πήρε). Με την Μπολόνια, ο Baggio κάνει μία απίθανη σεζόν με 22 γκολ στη Serie A, αριθμό που αποτελεί και προσωπικό του ρεκόρ. Μία ξεκάθαρη απάντηση σε κάθε είδους επικριτή.

Η εξιλέωση στη Γαλλία

Η καταπληκτική σεζόν με την Μπολόνια τον φέρνει στην αποστολή τη εθνικής Ιταλίας για το τρίτο Μουντιάλ της καριέρας του, αυτό του 1998 στα γήπεδα της Γαλλίας. Ξεκινά βασικός στα πρώτα παιχνίδια λόγω του τραυματισμού του Alessandro Del Piero και σκοράρει στην πρεμιέρα εναντίον τη Χιλής από το σημείο του πέναλτι, ξορκίζοντας κάποια από τα φαντάσματα του τελικού των ΗΠΑ, ενώ σημειώνει ένα ακόμη γκολ εναντίον της Αυστρίας.

Στον προημιτελικό εναντίον της Γαλλίας, ο Cesare Maldini τον περνά αλλαγή στα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου και αυτός παραλίγο να δώσει τη νίκη στην Ιταλία. Ο αγώνας οδηγείται τελικά στα πέναλτι, ο Μικρός Βούδας σκοράρει αλλά το ρόλο του μοιραίου θα παίξει τελικά ο Luigi Di Biagio, που θα αστοχήσει από την άσπρη βούλα.

Η Ίντερ και η Μπρέσια

Μετά το Μουντιάλ θα αποκτηθεί από την Ίντερ, που επιδιώκει να πλαισιώσει τον Ronaldo με αρκετούς πρωτοκλασάτους ποδοσφαιριστές. Παίζει 23 παιχνίδια (5 γκ.) την πρώτη του χρονιά αλλά μετά έρχεται ο Marcello Lippi που δεν τον υπολογίζει σχεδόν καθόλου. Στα 33 του, επιλέγει να συνεχίσει την καριέρα του στην Μπρέσια. Κάνει 4 εξαιρετικές χρονιές όπου σκοράρει σε όλες διψήφιο αριθμό γκολ και συνεργάζεται με ποδοσφαιριστές όπως ο Pep Guardiola και ο Andrea Pirlo, υπό τις οδηγίες του Carlo Mazzone. Στις 16 Μαΐου του 2004 παίζει το τελευταίο του παιχνίδι, σε μία εκτός έδρας αναμέτρησης με την Μίλαν. Στην αντικατάστασή του, 5 λεπτά πριν το τέλος, το Σαν Σίρο του χαρίζει την αποθέωση.

Η καριέρα του Roberto Baggio θα μπορούσε να είναι διαφορετική αν ο ίδιος έμπαινε πιο εύκολα σε καλούπια. Ενδεχομένως και πιο επιτυχημένη. Αλλά σε καμία περίπτωση το ίδιο γοητευτική. 

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr