Η γαστρονομική αντεπίθεση της πίτσας

Οι εποχές της καναδικού τύπου πίτσας –ναι, εκείνης που ψηνόταν σε βαθιά ταψιά, είχε έντονο ψωμένιο σώμα και πνιγόταν στο λάδι– τελείωσαν. Ευτυχώς για όλους, έχουν περάσει για τα καλά. Στην ελληνική γαστρονομική πραγματικότητα και πολύ περισσότερο στην αθηναϊκή εστιατορική σκηνή έχει παρουσιαστεί εσχάτως ένα πιο κατατοπιστικό και ασφαλώς πιο νόστιμο πρόσωπο της πίτσας: Εκείνη που μπορεί να καταναλωθεί χωρίς να κάνει όργια στο στομάχι σου.

Πλέον στην πρωτεύουσα μπορείς να βρεις αρκετές και αξιόλογες επιλογές, που ικανοποιούν κάθε γούστο, ίσως και πολύ περισσότερες από όσες θα περίμενες. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως –ειδικά τον τελευταίο χρόνο– ένα pizza spot εμφανίζεται σχεδόν κάθε εβδομάδα.

Γιατί όμως φτάσαμε στο σημείο να ζούμε την επανάσταση ενός τόσο αξιόλογου φαγητού που μέχρι πρότινος –και στη αντίληψη του μέσου καταναλωτή– ανήκε σχεδόν αποκλειστικά στη σφαίρα του delivery και τις βραδιές του Champions League συνοδεία (μπόλικης) μπίρας; Ξεκινώντας από το βασικό τρίπτυχο "ζύμη-σάλτσα-τυρί" και καταλήγοντας στα ενδιαφέροντα toppings και στο ψήσιμο σε φούρνους με πέτρες από το Βεζούβιο, οι λόγοι είναι πολλοί, απλοί και εύκολα κατανοητοί. Αρχικά συνδέεται άμεσα με τη γενικότερη άνοδο του street food στη χώρα μας και όλα τα είδη φαγητού που μπορεί να περιλαμβάνει ο "κλάδος".

Πλέον θα βρεις πίτσα και μάλιστα πολύ αξιόλογη σε μαγαζάκια-τρύπες οπουδήποτε και όχι μόνο σε ιταλικά ως επί το πλείστον εστιατόρια. Επίσης, μην ξεχνάμε ότι η πίτσα είναι ο κορυφαίος εκπρόσωπος του comfort food. Ένα έδεσμα εύκολο, γρήγορο και νόστιμο, που μάλιστα συναντάται σε πειραγμένες παραλλαγές που δεν ξεφεύγουν από τον αυθεντικό του χαρακτήρα.

Για παράδειγμα, εκτός από τις κλασικές ιταλικές των Nonna Edda και Da Bruno ή τις σπιρτόζες ναπολιτάνες των Cupola και Granello, θα δοκιμάζεις και την αφράτη pizza non pizza του Dal Professore, την πολυμορφική του ολοκαίνουριου Mozzart ή την pinsa του Frankie και του Lollo's Atene. Η τελευταία είναι μία pizza-style πρόταση σε σχεδόν παραλληλόγραμμο σχήμα και έχει τραγανή υφή λόγω της ζύμης μακράς ωρίμανσης.

Επιπλέον, η πίτσα μπορεί να σταθεί ως ένα υποδειγματικό bar food και ως pairing σχεδόν με οποιοδήποτε αλκοολούχο, από μπίρα και κρασί μέχρι οποιοδήποτε κοκτέιλ (Aperol Spritz, Negroni και Americano είναι οι πιο ενδεδειγμένες προτάσεις) ή να καταναλωθεί μετά το ποτό σε ρόλο αντισταθμιστικού για το hangover υδατάνθρακα.

Σε συνέχεια του τελευταίου, παίζει σημαντικό ρόλο και το γεγονός ότι τη βλέπουμε όλο και περισσότερο στα μπαρ, που διανύουν πια τη χρυσή εποχή τους. Η αρχή είχε γίνει πριν από περίπου επτά χρόνια από το 30 Something στο Χαλάνδρι για να εξαπλωθεί σήμερα σε πολλά και γνωστά μπαρ της Αθήνας, με το Noel και το Odori να σερβίρουν κάποιες από τις πιο νόστιμες και πιο καλοφτιαγμένες, εκτός από τα εξαίρετα drinks τους.

Κυρίως όμως η πίτσα είναι ιδανική για κάθε στιγμή της ημέρας και τρώγεται εύκολα (ίσως και με μεγαλύτερη ευχαρίστηση) το πρωί της επομένης. Τίποτα δεν το νικά αυτό.

---

Διάβασε ακόμη για το γαστρονομικό ροκ του Νίκου Θωμά, το νέο πρόσωπο της κλασικής (πια) Cookoovaya και το Steak Alive, όπου το εκλεκτό κρέας έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr